WYSPA ITAKA - NIEOSZLIFOWANY DIAMENT

Któż nie słyszał o rozsławionej w homerowskim eposie, skalistej wyspie z której wyruszył na wojnę trojańską legendarny Odyseusz, do której tęsknił przez lata, błąkając się po morzach i lądach i do której w końcu szczęśliwie powrócił? Itaka to wyspa przeznaczenia, symbol powrotu do domu i godło podróżników. Obecnie Itaka, to nie tylko historia i tradycja, ale również piękna wyspa, nieoszlifowany diament, skrywający się w bujnej roślinności pośród słonych wód niebieskiego Morza Jońskiego.

"Kraj to skalny, rumakiem nikt tu nie pohasa,
a choć równin tu nie ma, urodzajna gleba, 
bo rosy są obfite, ziemię deszczyk zrasza,
a dla bydła i kózek wyborna tu pasza,
w lasach drzewo wszelakie, zawsze szumią zdroje
a sława Itaki dobiega pod Troję"
Homer, Odyseja

Wyspa Itaka liczy tylko 96 km2 powierzchni i nieco ponad 3000 mieszkańców.
Nie posiada ma bezpośredniego połączenia lotniczego, na Itakę trzeba po prostu...przypłynąć. Ma to swoje dobre strony.  Po pierwsze z powodu braku lotniska wyspa oparła się masowej turystyce, przez co zachowała swój naturalny i sielski charakter, po drugie dotarcie do wyspy drogą morską, czyli z reguły wolniej, pozwala docenić jej zachwycający, acz surowy majestat.

Najpiękniejszą miejscowością, największym portem  i zarazem stolicą wyspy jest Vathy, przepięknie położone w urokliwej, naturalnej i długiej zatoce z wąskim wejściem. Trzęsienie ziemi z 1953 roku niemal całkowicie zniszczyło miasteczko pozostawiając tylko kilka starych budynków. Vathy  dźwignęło się z ruin i zostało odbudowane w tradycyjnym, weneckim stylu. Pastelowe domki i czerwone dachówki być może nie kojarzą się z Grecją, ale taki styl charakteryzuje architekturę archipelagu Morza Jońskiego.  Wokół zatoki ciągnie się długa promenada przy której ulokowało się wiele fajnych tawern, barów i sklepików. Podczas ciepłych, gwiaździstych  nocy Vathy ożywa, tawerny wypełniają się ludźmi, place rozbawionymi dziećmi, życie kwitnie i nikt raczej nie myśli o nadchodzącym kryzysie. 
W okolicy miejscowości znajduje się kilka żwirkowych, niedużych plaż.

Homer napisał, że po wyspie "koniem się nie pohasa",  ja dodam,  że rowerem również się nie pojeździ... Grek w wypożyczalni uprzedzał, że na dwóch kołach, to raczej tylko po miasteczku... no i faktycznie miał rację.  Znaczne różnice wysokości,  zakręty i ostre podjazdy wyeliminowały mnie z tego rodzaju sportu w zadziwiająco krótkim czasie... Z powodu gorąca i braku kondycji ,  zdyszana i czerwona, musiałam w połowie drogi zrezygnować z wyprawy do położonej wysoko nad zatoką Molos, legendarnej Groty Nimf, miejsca związanego z "Odyseją", w której homerowski władca Itaki ukrył skarby otrzymane od króla Feaków. 

Troszkę żałowałam,  że nie dotarłam, ale widoki jakie ujrzałam drodze osłodziły odrobinę  mój gorzki zawód.

.

Wyspa Itaka ma kształt klepsydry.  Kiedy jedzie się z Vathy podniebną drogą prowadzącą na drugą stronę wyspy wąskim przesmykiem miedzy szczytami wzgórz, aż dech zapiera człowiekowi z wrażenia. Przesmyk ten w najwęższym miejscu ma zaledwie 620 metrów szerokości. 

Po jego obydwu  stronach rozpościera się morze, w oddali rysują się majaczące we mgle wzniesienia Kefalonii, a po drugiej stronie ledwie widoczne zarysy Grecji kontynentalnej... Po drodze mija się malutkie, senne wioseczki, bizantyjskie kościółki i opuszczone ruiny zabudowań pozostałe po licznych trzęsieniach ziemi, jakie niestety nawiedzały wyspę w przeszłości. 

Na zielonym skwerku nieco sennej mieściny Stavros,  stoi pomnik Odyseusza.  Na popiersiu pomnika wyryto napis, jaki znaleziono na starożytnej misie z czasów mykeńskich. Na pobliskim wzgórzu Pilikata prawdopodobnie stał otoczony "trzema morzami" Pałac Odyseusza. Obok odnaleziono ślady osady z tych czasów.  Może mit o Odyseuszu to jednak prawda? W Stavros można zwiedzić niewielkie muzeum archeologiczne z eksponatami z pobliskich wykopalisk.

Na zboczu góry Aetos przy drodze do portu  Piso Aetos zachowały się antyczne ruiny, które swego czasu zatrzęsły archeologicznym światem. Pierwotnie przypuszczano, że to własnie w tutaj stał pałac Odyseusza. To fenomenalnie położone miejsce z pięknym widokiem, idealne na siedzibę władcy wyspy, okazało się starożytnym miastem Alalkomenay.
Oprócz sterty kamieni i pięknej panoramy na okolicę nie pozostało po nim wiele. Dziś jedynie dzwonki kóz pasących się przy ruinach i śpiew ptaków zakłócają pełną zadumy ciszę.

Uroczą perełką północnego wybrzeża jest malutka miejscowość Kioni, ładnie położona wokół szmaragdowej zatoki w kształcie podkowy. Na niewielkim nabrzeżu znajduje się kilka tawern i kilka kawiarni oraz mała przystań jachtowa.

Nie dziwię się Odysowi, że tęsknił, bo Itaka, choć surowa w swym pięknie, wyniosła, górzysta i pozbawiona rozległych plaż, we mnie również wzbudza nostalgię...Może jeszcze kiedyś wrócę na tę zieloną wyspę , aby ją do głębi poznać i dotrzeć do miejsc na odwiedzenie których zabrakło mi czasu.